Trzej przyjaciele z boiska

Odkąd człowiek sięga pamięcią, a dziejopis utrwala obraz otaczającego świata, zawsze ktoś z kimś się przyjaźni.

W przyjaźni się żyje, przyjaźnią się darzy, przyjaciel/przyjaciółka to drugie ja, bywają przyjaźnie od serca; polscy politycy dali przykład „szorstkiej przyjaźni". Językoznawcy mogą sobie definiować przyjaźń na 100 sposobów, a i tak nie zrobią tego lepiej niż autorzy dzieł literackich. Przykład pierwszy z brzegu:

„ – Puchatku?

– Tak, Prosiaczku?

– Nic, tylko chciałem się upewnić, że jesteś" (A.A. Milne, „Kubuś Puchatek").

Prus pokazał przyjaźń Rzeckiego z Wokulskim, Sienkiewicz – Zagłoby z Wołodyjowskim, Skrzetuskim i Podbipiętą, Homer – Achillesa z Patroklosem, i tak dalej. Malarze uwieczniają przyjaźń na płótnach, np. Louise Catherine Breslau („Przyjaźń"), Herman Kern („Dobrzy przyjaciele"), Jerry Weiss („Przyjaciółki").

Przysłowia, które są mądrością narodów, ujmują przyjaźń bez owijania w bawełnę. Otóż właśnie przysłowia wskazują jeden szczególny rodzaj przyjaźni,...